''Ik dank God op mijn blote knieën dat ik hier mocht terugkeren''

Boy de Jong werd in 2011 Europees kampioen met Oranje Onder-17 door in de finale Duitsland met 5-2 te verslaan. De keeper is nu 28 jaar en al twee jaar met voetbalpensioen. Inmiddels is De Jong keeperstrainer op Varkenoord. Dat hij slechts een relatief korte periode als keeper zou gaan beleven was tijdens zijn tijd bij de jeugd van Feyenoord bijna ondenkbaar. De Jong was bijvoorbeeld ploeggenoot van Stefan de Vrij, Tonny Vilhena, Terence Kongolo en Jordy Clasie.

"Eigenlijk ben ik altijd bestempeld als toptalent. Ik werd door de hele jeugd op handen gedragen. Een tegenslag kende ik nog niet. Ik speelde altijd en was achteraf gezien ook wel heel erg vol van mezelf", aldus De Jong in Voetbal International. De keeper herinnert zich nog dat hij geblesseerd was, maar toch wilde spelen en op de trainer afstapte. "'Trainer, je wil toch winnen komende zaterdag? Dan zou ik mij maar weer opstellen'. Dat gebeurde dan ook gewoon. Ik had het gevoel dat ik alles kon maken."

In alle jeugdelftallen van Oranje was De Jong nummer één. Het voelde allemaal zo normaal dat het voor hem een a-b-c-tje was om ook de eerste keeper van Excelsior te worden, de club waar Feyenoord hem aan uitleende om ervaring op te doen. Trainer Jon Dahl Tomasson zag het echter niet zitten in De Jong. "Ik dacht het kunstje wel even te gaan flikken en net als in de jeugd eerste keeper te worden." Na het mislukte seizoen bij Excelsior liep zijn contract bij Feyenoord echter af en dat contract werd niet verlengd. Opeens was hij, als Europees kampioen, werkeloos.

"Mijn zaakwaarnemer belde Martin van Geel, maar een echte reden heb ik nooit gehad. Kort door de bocht werd er geschetst dat ik niet goed genoeg was. Maar op welk vlak werd me niet duidelijk", zo vertelt De Jong. Hij werd uiteindelijk, na eerst kortstondig eerste keeper geweest te zijn bij Telstar, derde keeper bij Anderlecht. Die club speelde toen nog Champions League. Omdat hij ook daar niet echt aan spelen toekwam vertrok de keeper na twee jaar naar Zuid-Afrika om voor Stellenbosch te gaan spelen. Deze keer was zijn keuze wel de juiste. "In verhouding was ik miljonair. We trainden vroeg in de ochtend en daarna ging ik vaak met mijn familie naar een wijnboerderij. Ik leefde daar echt als God in Frankrijk." Corona zorge er echter voor dat hij, als vaste basiskracht, koos voor een terugkeer naar Nederland. In die zware tijd wilde hij liever bij zijn familie zijn, dan in Zuid-Afrika.

"Ik had geen club, geen inkomsten en een gezin te onderhouden." Bij VV Katwijk kon hij nog wat geld verdienen als doelman, maar niet veel later meldde Feyenoord zich. "Die kans heb ik met beide handen aangegrepen. Ik dank God op mijn blote knieën dat ik hier mocht terugkeren." Bij de jeugd van Feyenoord weet De Jong precies hoe hij van waarde kan zijn. "Ik kan de jongens nu helpen en behoeden voor bepaalde keuzes. Ik wil ook een maatje voor ze zijn. Iemand bij wie ze hun hart kunnen luchten. Ik wil ze het gevoel geven dat ze me altijd kunnen bellen. Zelfs als ze later bij Manchester United spelen. Nu wil ik een van de beste keeperstrainers ter wereld worden."