Columnist Sjoerd Mossou roemt in het Algemeen Dagblad de beslissing van Tonny Vilhena, die vier miljoen euro bij Sampdoria kon gaan verdienen, om bij Feyenoord te blijven. Feyenoord, dat twee miljoen euro zou ontvangen, Sampdoria en zaakwaarnemers zagen graag zijn handtekening onder een contract in Italië, maar die kwam er niet.
''Stel: je bent Tonny Vilhena. Je moeder heeft een kwaadaardige tumor - en ze moet de komende maanden 31 keer bestraald worden'', begint Mossou. ''Je bent opgegroeid in een eenvoudig, hecht gezin, met ouders die alles in het teken stelden van jouw dromen. Toen de oudste zoon zijn eerste echte profcontract tekende, kocht hij een leuk nieuwbouwhuisje voor zijn ouders.''
''En nu ligt daar opeens een kant-en-klare aanbieding van Sampdoria, een paar dagen voor de transferdeadline. Een klassiek Italiaanse club met weergaloze shirts, maar geen absolute top. Je perspectief bij Feyenoord is nogal troebel. Meestal zit je op de bank, de concurrentie is moordend, en je carrière kan, hoe jong ook, wel een impuls gebruiken.''
''Oh wacht, daar belt je zaakwaarnemer, voor de zoveelste keer. Je wilt niet, zei je gevoel op maandag. Maar op dinsdag hebben de clubs een akkoord. Iedereen is blij, want dit is wat ze noemen: 'voor alle partijen de beste oplossing'. Voor Feyenoord, voor Sampdoria, voor je zaakwaarnemer. Hoera! Champagne!''
''Maar alles wat jij voelt is de pijn in je buik. Het bonkt in je hoofd. Iedereen praat tegen je, allemaal hebben ze 'het beste met je voor'. Deze week wist Tonny Vilhena het even niet meer, en hij kon het ook onmogelijk weten. 20 jaar is hij pas, maar toen alles om hem heen begon te stormen, alsof hij in een windturbine stond, deed hij gelukkig het enige juiste. Hij koos voor zijn moeder - en hielp ons aan een levensles.''
Sjoerd Mossou - klik hier voor de gehele column
Plaats reactie
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties