Column: Verelendung en De Kuip

Één van de bekendste theorieën van Karl Marx is die van de Verelendung. Hoe erger een situatie wordt, hoe groter de kans dat mensen in opstand komen. Soms als ik door De Kuip loop, krijg ik het idee dat stadiondirecteur Jan van Merwijk Marx’ theorie ook gelezen heeft. Hoe slechter het onderhoud aan het stadion, hoe groter de kans dat mensen voor een nieuw stadion zullen pleiten.

Onlangs liep ik op een zaterdag, er werd niet gevoetbald die dag, door De Kuip. Onder de tribunes, over de vakken, door de kantoorpanden. Het viel me op hoe weinig onderhoud er gedaan wordt aan de stadionvakken. Alsof er niks meer aan het stadion gedaan wordt, als een oud huis dat met de sloop in het vooruitzicht niet meer onderhouden wordt. Het schokte me een beetje. Op Vak Q, en ongetwijfeld ook op andere vakken, bladderde de verf van de trappen af en waren de eerste rijen bedolven onder afgebladderde verfresten waar de wind nog maar weinig vat op kon krijgen. Een paar stoeltjes zaten los en wiebelden. Uit de boarding aan de voorkant van het vak staken losse schroeven.

Iets verderop, aan de lange zijde, lag afval opgehoopt onder de tribunes van Vak Z, de demonteerbare parterretribune. Alsof er al jaren geen bezem geweest was hoopten lege bekers, patatbakjes en meer afval zich op. Uit de toiletten iets verderop kwam een lucht alsof er een lijk aan het rotten lag.

Is dit echt wat onze Kuip wordt aangedaan? Onderhoud aan het stadion wordt, vertrouwde een medewerker van het stadion me toe, al een tijdje wat rustiger aan gedaan. De verfkwast wordt niet zo snel meer uit de kast gehaald en ook de Roteb, die na wedstrijden het stadion schoonspuit, doet wat minder werk. Langzaamaan wordt De Kuip het stadion waar stadiondirecteur Jan van Merwijk van af wil, omdat het ‘te oud is’. Dat is natuurlijk een self-fulfilling prophecy. Klein onderhoud kost weinig moeite en hoeft ook niet veel geld te kosten, maar houdt het stadion wel schoon en aantrekkelijk. Genoeg supporters bovendien die best mee zouden willen helpen.

Tenzij je natuurlijk niet wil dat de Tempel aan de Maas haar charme behoudt. Dat je wil dat het een oud, vervallen stadion wordt waarvan de supporters op een gegeven moment zich vervreemd voelen. Dat gebeurde eind jaren tachtig al eens, toen het beton scheuren ging vertonen, kapotte stoelen niet meer werden vervangen, verf afbladderde, trappen onveilig waren en de hekwerken makkelijk uit de grond kwamen. Dat mocht niet gebeuren en enkele jaren later werd De Kuip op spectaculaire wijze gerenoveerd.

Dat zou nu weer kunnen. Het mooiste stadion van Nederland kán gerenoveerd worden. Daar is echter wel wilskracht voor nodig. Vooralsnog lijken de hoge heren in het Maasgebouw, dat deze maand twee jaar geleden bestormd werd door een woedende meute, een tunnelvisie op een nieuw onderkomen te hebben. Dan heb je inderdaad weinig meer aan De Kuip en kan je alleen maar hopen dat de mensen zich snel afkeren van de ouderdom en het vuil en zich achter het prestigeproject van een nieuw stadion scharen.

Feyenoord en De Kuip verdienen beter.

Column geschreven door LevenmetFeyenoord.