Sjoerd Mossou is in zijn column in het Algemeen Dagblad lovend over De Kuip. Het stadion stond ook afgelopen donderdag tegen Olympique Marseille – letterlijk – weer in vuur en vlam en die beelden gingen de hele wereld over.
'''Een openluchtnachtclub', schreef een Franse krant over De Kuip, maar ook dat dekte de lading nog niet helemaal. Het stadion was donderdagavond tegen Olympique Marseille een kerk, een duistere nachtclub, een bokshal, een sekte, een feestzaal. De hel en de hemel ineen, kortom. De massieve lichtmasten, de warme croonerklanken van Lee Towers, de bitterballengeur in het Maasgebouw: op zichzelf is het allemaal eerder romantisch en oubollig, dan rauw of intimiderend.’’
''Maar net zo gemakkelijk verandert de Kuip weer in een woeste, wilde zee van mensen, compleet met rollende vuistjes op de onderste rijen.'' Best veel mensen vinden dat eng, schetst de columnist. ''Ik ken mensen uit Amsterdam, Almelo en Hilversum die oprecht denken dat Rotterdam-Zuid een soort oorlogsgebied is, waar je elk moment gelyncht kunt worden door een bloeddorstige menigte'', gaat Mossou verder, die wel erkent dat er achterstallig onderhoud is.
''Het verval van de Kuip is niets minder dan belachelijk: de boel hangt inmiddels met plakband aan elkaar. Maar wie donderdagavond in het stadion was, op die onvergetelijke Europese avond, zal zich toch even hebben afgevraagd waarom het zo oneindig lang is overwogen: dit monument voor eens en voor altijd achterlaten. Je hoefde donderdag maar even om je heen te kijken, met open mond, om te snappen wat de Kuip betekent voor veel mensen. Zo ongeveer alles.''
Plaats reactie
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties