Het is vandaag precies een jaar geleden dat een van de meest geliefde Feyenoorders Het Legioen op 59-jarige leeftijd ontviel: Carlo de Leeuw. Juist op de dag dat Feyenoord moest voetballen voor de beker tegen sc Heerenveen was zijn leven ten einde. Een, na zijn doelpunt, zeer geëmotioneerde Leroy Fer zorgde voor de 0-1 overwinning in Friesland. Zijn vrouw Charlotte: "Er was niemand die een hekel had aan mijn man."
De Leeuw vocht acht maanden lang een ongelijke strijd tegen tongkanker en heeft eigenlijk nooit een kans op overleven gehad. "Het was heel moeilijk voor ons als familie, maar ook voor die jongens. Het werk van Carlo bij Feyenoord bracht met zich mee dat hij weinig thuis was. Veel spelers kenden hem al jaren. Ze hadden een band. Ik heb zelfs nog naar de wedstrijd zitten kijken op televisie. Alleen thuis op mijn bank. Terwijl ik helemaal geen voetballiefhebber ben", zo vertelt Charlotte aan het Algemeen Dagblad.
"Toen hij ziek werd, speelde Feyenoord thuis tegen FC Utrecht. We waren in het ziekenhuis. De spelers droegen die dag een shirt om hem te steunen. Hij zat voor de laptop klaar en hij barstte in tranen uit. Na zijn overlijden droegen ze tegen Heerenveen weer shirts, ze noemden hem hun Amigo. Een woord dat hij vaak gebruikte. En bij de thuiswedstrijd tegen Fortuna, een week na zijn dood, werd er een minuut voor hem geklapt. Mijn dochters en ik bleven huilen in de Kuip." Dat was een van de vele steunbetuigingen die Charlotte mocht ontvangen. Een ander voorbeeld: "Kort na zijn dood stond Rick Karsdorp ook opeens voor ons. Hij had nog zo graag langsgekomen, maar op een gegeven moment kon Carlo echt niemand meer ontvangen. Ze hadden hem niet eens meer herkend. Rick heeft ons toen een vakantie naar Nerja cadeau gedaan. Door corona konden we nog niet gaan, maar ik vond het een ontroerend gebaar van een jongen met een goed hart."
"Ik mis Carlo enorm, maar ik ben blij dat mensen hem nog niet vergeten zijn. Laat de spelers nog maar een keer overdoen in Heerenveen wat ze vorig seizoen konden in die kwartfinale. Toen zag ik Leroy Fer na afloop zo enorm huilen. Ik hield het ook niet droog. Mijn kleindochter trekt me er al maanden doorheen. En het feit dat hij nog niet is vergeten. Aan Carlo had niemand een hekel. Omdat hij zo nuchter was. Toen we het nieuws kregen dat hij het niet zou redden, pakte hij me vast en zei: Lot, we hebben een geweldig huwelijk, maar het was een beetje kort. En zo was het."
Plaats reactie
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties