Konterman: ''Opeens ging het over kampioenschappen''

Bert Konterman is inmiddels 52, maar zal bij de wat oudere Feyenoordsupporters nog steeds een belletje laten rinkelen. De voormalige centrale verdediger speelde een belangrijke rol in het opvallend gemakkelijk behaalde kampioenschap van 1999. Konterman is inmiddels timmerman, na bijna een halve eeuw werkzaam geweest te zijn binnen de voetbalwereld. Niet dat we ons zorgen hoeven te maken over hem: tijdens zijn tijd in de voetbalwereld heeft hij genoeg verdiend om nooit meer te werken als hij dat niet zou willen. In Voetbal International kijkt de ex-Feyenoorder onder andere terug op zijn tijd in Rotterdam.

"Van het gemoedelijke Willem II ging ik naar een keiharde club in een keiharde stad. Waar ze in het begin dachten: Wie de fuck is Bert Konterman? Opeens ging het over kampioenschappen. Dat deed wat met mij, een boertje van buiten. Elke zaterdag, na de ochtendtraining, reed ik vanuit Rotterdam terug naar het oosten. Mijn vriendin woonde verderop, zij was dol op paardrijden. Zij deed mee aan wedstrijden, ik hielp haar soms met dressuuroefeningen. Maar het fijnste vond ik het om alleen de stal uit te mesten. Ik schepte stront en verwerkte de training, de week, maakte mijn hoofd leeg. Zondagochtend reed ik, tegen het kerkvolk in, weer terug naar Rotterdam. Als om half drie dat fluitje klonk, was ik helemaal opgeladen", zo vertelt Konterman.

De verdediger leefde niet extreem goed voor zijn sport. "Ik heb altijd genoten van het leven. Sigaartje roken, likeurtje na het eten, een wijntje. Ik vond het ook heerlijk om na wedstrijden af en toe de stad in te duiken." Maar dat gold ook voor zijn medespelers. "We zijn geregeld ons hotel uitgeglipt. Tijdens de voorbereiding Arnhem in, de Korenmarkt op. Kwam ik met Jean-Paul van Gastel, Paul Bosvelt en zo om zes uur ’s ochtends terug. Leo Beenhakker wandelde op de training langs alle spelers en hoefde dan maar even te snuiven: allemaal alcoholkegels. 'Ik weet weer genoeg', zei hij dan. Maar dan deden wij alsof we topfit waren en ging de beuk erin. We wilden ons niet laten kennen. Omdat Leo ons vrijheid gaf, groeiden we naar elkaar toe."

Beenhakker
In eerste instantie zag Konterman geen goede trainer in Beenhakker omdat hij Co Adriaanse gewend was bij Willem II. "Bij Leo zag ik minder structuur, geen echte trainingsopbouw. We zaten natuurlijk in een heel ander ritme dan bij Willem II, waar we nooit doordeweeks hoefden te spelen. Maar dan nog. Het was meer fit houden dan aan methodieken of een speelwijze werken. Leo sloeg af en toe iemand een arm om de schouders, was vooral druk met de Zuid-Amerikaanse jongens. Knuffel hier, knuffel daar. Tjongejonge, dacht ik. Is dít nou Real Madrid, Nederlands elftal?" Later zag hij pas in wat de kracht van Beenhakker was. "Ik werd zelf trainer en stuurde Leo een berichtje: Trainer, ik heb je eigenlijk onderschat. Ik snap nu wat jouw kwaliteiten waren. En hoe verdomde belangrijk het is om contact te maken met spelers en een team voor je te winnen. Vond-ie geweldig om te horen."

De Beenhakker-anekdote houdt hier niet op, want de oud-trainer van Real Madrid kreeg opeens te maken met interesse voor zijn verdediger van zijn oude club. "We waren kampioen geworden, gingen Champions League spelen. Met het Nederlands elftal had ik twee fantastische wedstrijden gespeeld in en tegen Brazilië. We waren met Feyenoord op trainingskamp in Doorwerth, ik lag hij Patrick Paauwe op de kamer. Leo kwam binnen. 'Lange, luister eens', zei hij tegen mij. 'Real Madrid heeft belangstelling.' Ze hadden twintig miljoen gulden voor me geboden. Patrick werd gek. 'Woooah, Real!' Ik dacht: Kut, wat moet ik daar nou mee?"

Beenhakker behield zijn verdediger dus. "Ik nam mijn besluit, de tweede voorzitter van Real was al onderweg naar Rotterdam. We beleefden een heel mooi jaar in de Champions League, haalden bijna de kwartfinale. Na dat seizoen ging ik voor zestien miljoen naar Rangers FC. Ik heb nooit wakker gelegen van mijn keuze. Wel moet ik er nog altijd om lachen: Bert Konterman die bedankt voor Real Madrid…"