Troost: ''Ging met een bonzend hart naar binnen''

Tein Troost (19) zat de afgelopen periode bij de selectie van Feyenoord door de langdurige blessure van Justin Bijlow. Hij tekende onlangs zijn eerste profcontract bij de Rotterdammers en gaat in gesprek met BN De Stem in op zijn ontwikkeling en z’n tijd bij Feyenoord.

''We voetbalden vroeger altijd bij het Wagenmakerspark in Breda. Met buurjongens als Boris van Schuppen en Björn Hardley. Tot en met mijn twaalfde was ik gewoon een linksbenige veldspeler'', zegt Troost. ''Linksback, linksbuiten. De hele flank kon ik bestrijken. Toen kreeg ik een mail van NAC, voor een proeftraining. Daarna kwam er een brief. Daarin stond dat ik niet goed genoeg was. Ik was woedend. In de tuin heb ik die brief verbrand. 'Ik wil gewoon profvoetballer worden'. schreeuwde ik naar mijn vader.''

Na een tip van zijn vader is Troost in het doel gaan staan. Dat was niet zonder reden. Toen Troost jonger was stond hij tijdens trainingen en op kleine veldjes wel vaker onder de lat. ''Geweldig idee. Ik ga me vanaf nu helemaal richten op het keepersvak, dacht ik. Maar ik loop vaak wat hard van stapel, dus mijn vader drukte meteen de rem in. 'Denk er maar even over na', zei hij.''

''Twee dagen later was ik er nog steeds van overtuigd dat het een goed idee was. Ik ging spelen bij Baronie, maar voordat ik daar goed en wel begon, belde Geert Brusselers. Hij was werkzaam voor de jeugdopleiding van NAC en daar zochten ze nog iemand. Ik had dan misschien nog nooit een wedstrijd als keeper gespeeld, maar al wel vaak genoeg tijdens partijtjes onder de lat gestaan om er snel van overtuigd te zijn dat dit wat voor me was. Ik ging ook steeds meer letten op keepers.'' Bij NAC ontwikkelt Troost zich goed. Hij wordt jeugdinternational en maakt de overstap naar Feyenoord.

Door blessures van Bijlow en Ten Hove mag Troost een tijdje met het eerste elftal meetrainen. Samen met de keeperstrainer van Feyenoord, Khalid Benlahsen, werkt hij aan allerlei aspecten. ''We werken niet alleen aan de keepersvormen op het veld, maar ook aan het mentale aspect, zodat ik ook op dat gebied volwassener word. We analyseren en kijken beelden terug. Dat werkt voor mij heel goed.''

''Maar de eerste keer ging ik wel met bonzend hart naar binnen hoor. Ik was zenuwachtig. Niet op het veld, vooral daarbuiten. Ik vroeg me vooral af hoe de groep op me zou reageren. Het zou ook gek zijn als ik niet op zou kijken tegen grote spelers als Leroy Fer en Steven Berghuis'', geeft Troost toe. ''Maar ze zijn wel begonnen zoals ik. Als Berghuis op de training gaat afwerken, is dat voor mij de allerhoogste opleiding. Zo zuiver, zo hard. En dat bij iedere bal.''