Lamprou: ''Vlekken voor mijn ogen in Feyenoord-jeugd''

Doelman Kostas Lamprou zal in zijn hart zijn hele leven een Feyenoorder blijven. De Griek vertrok met zijn moeder op dertienjarige leeftijd naar Nederland om aan de slag te gaan in de jeugd van Ajax. Daar werd hij echter al vrij snel weggestuurd en van enige begeleiding of hulp was nooit sprake.

Toen Feyenoord zich later meldde, stelde moeder Lamprou dan ook enkele eisen. ''Feyenoord reageerde positief. Zij wilden mijn huis, school en openbaar vervoer betalen. We kregen jaarlijks een paar vliegtickets om naar Griekenland te gaan. Ik zal de club altijd dankbaar blijven'', vertelt de keeper in Voetbal International. ''Zij hebben aangevoeld hoe het is, als jongen ver weg van je eigen land.''

Op de bank bij Feyenoord leefde hij altijd als een supporter mee met zijn ploeggenoten. In het veld heeft hij dezelfde gedrevenheid. ''Ik weet nog dat ik in de jeugd van Feyenoord soms zo hard stond te schreeuwen dat ik vlekken voor mijn ogen kreeg. Het kostte me zó veel kracht, ik werd zó gek, zó wild dat het beeld voor mijn ogen verdween.''

Eerste keeper werd hij echter niet in De Kuip en nu speelt hij wekelijks bij Willem II. ''Als ik de Kostas van nu vergelijk met die bij Feyenoord, dan is het een groot verschil. Ik ben vooruitgegaan bij Willem II. Ik ben rustiger geworden. Ik denk dat ik goed genoeg ben voor Feyenoord. Ach, er is al zoveel over me geroepen. Te klein, niet goed genoeg, wat denkt hij nou?''

''Maar omdat mensen zeggen dat ik klein ben en nooit verder kom moet ik dan stoppen? Ben je niet goed? Nooit! Foutjes maken doet iedereen. Een mens máákt fouten, maar een keeper mag het niet. Oneerlijk. Vertel mij eens hoe je dán beter kunt worden? Ik ben niet bang fouten te maken. Ik heb er al genoeg gemaakt. Het maakt me de keeper die ik ben. Door het maken van fouten, kan ik ze juist voorkomen.''