Luciano Valente heeft in een uitgebreid interview teruggeblikt op zijn jaar 2025. Aan de hand van tien foto’s mocht de middenvelder zelf vijf momenten kiezen die voor hem de meeste indruk maakten. Het gesprek leverde een chronologisch en persoonlijk overzicht op van een jaar waarin sportieve hoogtepunten en emotionele momenten elkaar in hoog tempo opvolgden.
Het eerste beeld dat Valente zonder twijfel aanwees, was dat van de rode kaart tegen Ajax in zijn periode bij FC Groningen. Die wedstrijd ging hij al in met een beladen gevoel. ''Het begon eigenlijk al de hele dag omdat ik al best wel snel voor mezelf het idee had dat dit mijn laatste wedstrijd voor Groningen kon zijn. Uiteindelijk hoe die wedstrijd is verlopen… ik had wel rood gepakt, maar het was toch wel een heel bijzonder moment. Ja, daar denk ik nog steeds wel eens aan.''
Over de beslissing van de scheidsrechter was hij duidelijk. ''Nee, was geen rood. Nee, was een goede tackle vond ik zelfs.'' Hij erkende dat het duel stevig was. ''Hij was wat ruig misschien, maar in zo’n wedstrijd hoort het ook wel een beetje vind ik.'' De ontknoping maakte het moment extra speciaal. ''Toen uiteindelijk Blokzijl in de laatste seconde... ja, dat is een moment voor Groningen om nooit meer te vergeten. Uiteindelijk heeft Ajax daar een beetje het kampioenschap verspeeld. Dat was prachtig voor ons en dat was ook ons doel.''
Tijdens die beslissende fase zat Valente zelf niet meer op het veld. ''Ik zat binnen omdat ik rood had gepakt.'' Toen het doelpunt viel, belandde hij alsnog in de chaos. ''Op het moment dat we scoorden, zat ik ook midden in de chaos en ik kwam er pas later achter dat dat eigenlijk helemaal niet mocht. Ik was gewoon het veld op gegaan.'' Hij kijkt terug op ''een bijzondere dag, chaotisch, een herinnering die blijft hangen.''
De volgende foto bracht het gesprek naar zijn overstap naar Feyenoord. Een beeld van de presentatie, met vier spelers en een helikopter op de achtergrond. Over die transfer vertelde Valente: ''Ik speelde denk ik een hele goede tweede seizoenshelft bij Groningen. Mijn doel was op voorhand wel dat ik daarna weg zou willen, alleen je moet maar weer kijken hoe goed je het doet en of er überhaupt clubs komen.'' Toen Feyenoord zich meldde, was zijn reactie direct duidelijk. ''Toen dat moment kwam had ik eigenlijk voor mezelf gelijk van: oké, dit wil ik.''
Zijn gevoel bij de club gaf de doorslag. ''Ik vond Feyenoord sowieso al een warme club en een club waar ik mezelf ook wel in zag spelen, met de supporters en ook de speelstijl van Feyenoord. Ik zag mezelf er gewoon helemaal staan.'' Tegelijkertijd stond hij stil bij wat hij achterliet in Groningen, en vooral bij zijn trainer. ''Dick is heel speciaal voor me, dat weet hij ook.'' Valente benadrukte de vrijheid die hij kreeg. ''Hij heeft mij geholpen met alles en mij de vrijheid gegeven in het team qua waar ik mocht lopen en de ballen kon vragen. Qua privé was hij er altijd voor me. Het is eigenlijk gewoon een soort vriend.''
De helikoptervlucht bij de presentatie was voor Valente extra bijzonder, mede door zijn hoogtevrees. ''Ja, ik heb vliegangst. Ik dacht: ik ga er gewoon lekker in. Ik zat achterin, goed het stoeltje vast te houden. Ogen open. Ik heb echt wel heel erg genoten.'' Zijn angst is niet verdwenen. ''Nee, dat niet.'' Ook Europese uitwedstrijden blijven spannend. ''Het is even erin zitten, anders moet je thuisblijven. Dus ik ga wel altijd gewoon mee. Als het vliegtuig af en toe naar beneden gaat, daar krijg ik wel zweethandjes van. Ik kijk altijd om me heen hoe iedereen reageert. Iedereen is altijd heel rustig, dus dat geeft mij ook wel rust.''
Daarna kwam zijn debuut voor Feyenoord aan bod. ''Uiteindelijk na je presentatie kijk je daar gewoon heel erg naar uit. Het was ook nog een Europese wedstrijd. Champions League-voorrondes. Je hebt een volle Kuip en dat is waar je van droomt. Dat is wel een beloning van je afgelopen jaren dat je nu bij zo’n grote club mag zijn. Bepaalde druk en grote wedstrijden met volle stadions, dat doet mij gewoon heel goed. Ik ga daar best wel goed op en kan daar heel erg van genieten.''
Het gesprek ging verder over de snelheid waarmee alles daarna ging. ''Toen ik naar Feyenoord ging had ik ook als doel om zo snel mogelijk te spelen. Voor mij zit er niet een tussenjaartje in. Ik weet wat ik kan. Ik besefte ook dat het bij Feyenoord makkelijker zou gaan dan bij Groningen. Je komt met betere spelers te spelen en je kan je in het begin heel erg focussen op jezelf. Natuurlijk, nu je in het team groeit ga je aan anderen denken en help je anderen."
''In het begin ben je er alleen voor jezelf. Het gaat heel hard. Soms sta je er helemaal niet bij stil. Eigenlijk hoort het niet normaal te zijn dat je nu alles speelt en week in week uit belangrijk kan zijn. Dat doet mij heel goed. Ik denk toch wel volwassenheid in het veld, maar ook buiten het veld. Hoe meer je speelt, hoe meer ervaring je krijgt. Tot nu toe speel ik heel veel, ook Europees. Je merkt dat je elke dag groeit als persoon, als voetballer,'' vervolgt Valente.
Zijn leven veranderde. ''Niet meer op stap. Nu blijf je alleen maar thuis eigenlijk. Filmpje aanzetten, Netflix, theetje. Bij Groningen was het de hort op. Als we een wedstrijd wonnen was het groot feest. Bij Feyenoord heb je drie dagen later Europees. Ik ga niet meer op pad, nee.''
Een ander gekozen moment was zijn eerste doelpunt voor Feyenoord, tegen PSV. ''Ik had een aantal kansen gemist. Dat is wel echt een ontwikkelpunt van mij. In de jeugd had ik dat probleem al. Bij Groningen had ik dat probleem al. Ik heb er wat afstand van genomen en het is ook niet een kwaliteit van mij. Het klinkt misschien gek, maar ik maakte mezelf gek en merkte dat het mijn spel beïnvloedde. Elke keer dat het gebeurt ben ik gewoon superblij, net een klein kind. Het was niet eens een hele mooie, maar het stadion ging helemaal gek. Het was de gelijkmaker ook.'' Zeker omdat het zijn eerste topper was, bleef het speciaal. ''Dat zijn momenten waar je van droomt.''
Het absolute hoogtepunt kwam aan het einde van het gesprek: zijn debuut voor Oranje. ''Ja, ik denk tot nu toe in mijn leven wel. Dat is wel iets waar je van durft te dromen, maar totaal niet realistisch is.'' Tussen de beste spelers van het land staan maakte indruk. ''Dat is waar je op de PlayStation mee speelt. Met wie ik speelde? Frenkie toch vooral, dat is een speler waar ik echt van geniet. In het veld heeft hij veel rust en je ziet nooit stress. Het is niet dat ik mezelf een koekenbakker vind, ik kom daar ook om mijn kwaliteiten te laten zien. Tuurlijk is het een verschil met waar je nu zit, uiteindelijk kreeg ik ook vaak de bal, dat is prachtig. Je kan met woorden niet uitleggen hoe bijzonder zo’n moment is.''
Lees het artikel op de mobiele website