Wehrmann: ''Die verantwoordelijkheid voel ik ook''

Jordy Wehrmann was een van de Feyenoorders die wel een goede indruk maakten tegen FC Utrecht. De middenvelder viel dit seizoen al enkele keren in, maar stond zondag voor het eerst aan de aftrap. Met Feyenoord TV blikt hij terug op zijn basisdebuut in Feyenoord 1.

"Het is redelijk snel gegaan", vertelt Wehrmann. "Mijn officiële debuut, een paar keer invallen, ook Europees, en nu voor het eerst in de basis. Ik heb er hard voor gewerkt en ik ben blij dat het zo loopt nu." De 21-jarige middenvelder begon dit seizoen nog als speler van Feyenoord Onder 21. "Ik had altijd hetzelfde doel. Daar knokte ik elke dag voor om dat uiteindelijk te bereiken. De hoop was er natuurlijk altijd, maar dat het allemaal zo snel achter elkaar gaat, had ik niet verwacht. Ik geniet er alleen maar van."

Als nummer zes had Wehrmann een belangrijke taak in het spel van Feyenoord. "Die verantwoordelijkheid voel ik ook. De trainer zei ook: 'je speelt in je teamtaken, maar daarin moet je wel gewoon je eigen spel spelen'. Mijn eigen spel is dat ik de oplossing vooruit zoek. Dat is een aantal keer gelukt, dan zie je dat we met een man meer op het middenveld kunnen komen en vanuit daar door kunnen voetballen."

Onderdeel van zijn taken was ook om veel te coachen. Dat hij dat als jonge speler in het eerste elftal moest doen, maakte voor Wehrmann geen verschil. "Op een gegeven moment sta je daar niet bij stil. Ik ben een winnaar, ik wil het beste voor het team. Ik wil uiteindelijk gewoon als team goed spelen en daar hoort elkaar helpen en goed coachen bij. Vooral als zes heb je veel overzicht, vaak met vijf mensen voor je. Dat is makkelijk om aan te sturen. Het zit wel een beetje in mij, het gaat automatisch. Ik sta er niet echt bij stil."

In de blessuretijd begon kramp op te spelen en werd Wehrmann naar de kant gehaald. "Ik kon echt niet meer, ik had kramp aan beide kanten. Normaal ben ik niet zo'n aansteller, maar nu ging het echt niet meer. Uiteindelijk moet er dan gewoon een frisse speler in om uiteindelijk voor het team belangrijk te zijn. Als ik bijna niet meer kan sprinten, heb je eigenlijk vrij weinig aan mij", lacht Wehrmann.