"In Nederland moet je een kruiwagen hebben om ergens te komen''

Mike Obiku zal altijd bekend staan als een cultheld van Feyenoord dankzij de Golden Goal (1-2) die hij in het bekertoernooi scoorde in de uitwedstrijd tegen Ajax. Veel mensen zijn vergeten dat hij in dezelfde bekerjaargang ook de winnende 1-2 scoorde in de bekerfinale tegen Volendam. Obiku is inmiddels 51, woont in Rhoon en werkt voor de Feyenoord Soccer Schools. Hij woont bijna tot volledige tevredenheid in Nederland, want: "Ik heb niet veel te klagen, ik wíl ook niet veel klagen en tóch is er de laatste jaren iets aan me beginnen te knagen."

"Een jaar of dertien geleden heb ik mijn trainersdiploma’s gehaald. Ik wilde graag wat doen, clubs helpen, spitsen beter maken, mijn kennis overdragen. Ik heb er flink voor betaald, want die cursussen zijn niet goedkoop. Ze werden in het Nederlands gegeven, uiteraard, en ook al sprak ik de taal niet goed genoeg, ik nam alles op, luisterde terug en werkte keihard. Ik wilde leren, in mezelf investeren. Nu heb ik TC 1, 2 en 3. Ik was zó trots en zette die diploma’s in de kast. En daar staan ze nu nog steeds. Ik heb ze nooit nodig gehad."

"Ik heb een belangrijke les geleerd: in Nederland moet je een kruiwagen hebben om ergens te komen", zo vervolgt Obiku in Voetbal International. "Ik zag om me heen inderdaad jongens met wie ik heb gespeeld baantjes krijgen als trainer. Natuurlijk heb ik gepraat met ze, maar wat dan?" Er schuilt wel een trainer in de Nigeriaan. "Of als assistent, spitsentrainer. Als ik tegenwoordig aanvallers zie, denk ik wel dat ik ze het een en ander kan bijbrengen. Ik heb zelf ook alles moeten leren. Toen ik van Famagusta naar Feyenoord ging en tijdens het eerste positiespelletje in het midden kwam te staan, dacht ik dat ik op de snelweg stond. Alles schoot langs me heen. Later in het partijspel dacht ik voor het eerst dat ik er niks van kon. Mijn handelingssnelheid lag veel te laag. Maar ik ging dan ook van één keer per dag trainen naar drie keer, van het semiprofessionalisme op Cyprus naar de top in Rotterdam. En toen ik eenmaal bij was, qua tempo en zo, moest ik van alles áfleren."

Van Hanegem
Obiku denkt met warme gevoelens terug aan zijn oud-trainer Willem van Hanegem. "Wat ik me vooral herinner is dat hij, toch een van de grootste spelers die Nederland ooit heeft voortgebracht, met weinig tevreden was. Het enige dat Willem nodig had was een Barclay-sigaret, kopje koffie en voetbal. Die man zei dan tegen me: 'Kom, Mike, we gaan effe een potje pingpongen'. Stond ik, Mike uit Nigeria, te tafeltennissen met een van de grootste voetballers ooit, of te sjoelen. Ik kon dat niet geloven. In Afrika zouden ze stadions naar die man hebben vernoemd, was hij nog groter geweest dan welke president ook, maar Willem hield het liever normaal. Ik heb ongelooflijk veel van hem geleerd, al kom je daar dan pas later achter."