Tonny Vilhena: roofdier in rood-wit

Feyenoord beschikt al ruim zeven jaar over een roofdier op het middenveld. Tonny Vilhena (24) is daar uitgegroeid van welp tot krachtige leeuw. In het nieuwe Feyenoord Magazine, dat deze week verschijnt, vertelt de middenvelder over zijn ontwikkeling binnen en buiten het veld.

Het is inmiddels een aantal maanden geleden dat Tonny Vilhena thuis in Maassluis zijn spullen in grote verhuisdozen stopte en de verhuiswagen liet vertrekken richting Rotterdam. Daar woont hij tegenwoordig samen met zijn vriendin in een appartement, wat betekent dat hij voor het eerst in zijn leven echt op eigen benen staat. ‘Mijn vriendin kookt, zelf maak ik af en toe schoon,’ zegt hij glimlachend. ‘Ik vind het wel lekker om op mezelf te wonen, uiteindelijk heeft het goed uitgepakt.’

Het is bekend dat je een heel sterke band hebt met je vader. Was het moeilijk om het ouderlijk huis te verlaten?
Vilhena: ‘Natuurlijk, maar ik kan niet mijn leven lang bij mijn vader wonen, terwijl hij zelf ook zijn rust nodig heeft. Dat is ook goed voor hem. Onze band is bovendien nog net zo sterk als voorheen. Ik ga nog vaak langs bij hem om te praten en hij komt ook vaak bij mij op bezoek. Mijn vader heeft me inmiddels wel een soort losgelaten. Hij zit er nog steeds bovenop bij mij, maar het is anders dan vroeger. Ik praat nu over andere dingen met hem, bijvoorbeeld ook over zakelijke onderwerpen. Ik deel alles met hem en hij deelt alles met mij, we zijn eigenlijk ook vrienden van elkaar.’

De roots van jouw vader liggen in Angola. Hoe is jouw band met dat land?
‘Ik ben deels Angolees, dus mijn roots liggen ook daar. Ik heb veel familie in Angola wonen, zij kijken elke wedstrijd van mij, dat is mooi. In 2014 ben ik voor het eerst met mijn vader die kant op gegaan, dat was een bijzondere ervaring. Ik realiseerde me dat er een groot verschil is tussen de wijze waarop de mensen daar leven en hoe het leven hier in Nederland is. Waar wij waren, liep een snelweg dwars door de stad. Aan de ene kant van die snelweg had je een krottenwijk en waren de mensen arm, maar aan de andere kant van de snelweg woonden allemaal mensen die het goed hadden. Dat ligt daar heel dicht bij elkaar, ik vond het zielig om die grote verschillen zien. In Nederland heb je ook wel verschillen tussen armere en rijkere mensen, maar die zijn lang niet zo groot als in Angola. De armen en de rijkeren leven daar echt gescheiden.’

Hoe is het leven voor je familie daar?
‘Gelukkig woont mijn familie aan de goede kant van de snelweg, ze hebben het redelijk goed. Ze zijn heel trots op mij, elke zondag zitten ze voor de buis om de wedstrijden van Feyenoord te bekijken. Als we vanuit Nederland trainingspakken of shirts meenemen voor hen, lopen ze daar elke dag in.’

Herkende je iets van jezelf in de mensen daar?
‘Zeker, vooral qua temperament. De mensen zijn altijd vrolijk, gaan veel bij elkaar op bezoek om te eten, het huis is altijd vol met familie. Dat is bij ons in Nederland ook zo.’

Op welke manier heeft het bezoek aan Angola je kijk op het leven veranderd?
‘Ik heb vooral geleerd om dingen meer te gaan waarderen. Wij mogen echt blij zijn met wat we hier in Nederland allemaal hebben. In Angola en veel andere Afrikaanse landen is het daarentegen vooral bloed, zweet en tranen. Ik weet nu dat het niet vanzelfsprekend is om bijvoorbeeld goede dokters en ziekenhuizen te hebben. In Angola heb je gewoon pech als je ziek bent, maar het ziekenhuis al vol is. Aan de andere kant kunnen wij in Nederland leren van de wijze waarop de mensen in Angola in het leven staan. Ze zouden hun laatste eten nog delen met de hele buurt. Er is geen stress, iedereen is vrolijk. De mensen hebben niet veel, maar ze zorgen wel dat ze het maximale uit het leven halen. Ik had voor mijn bezoek aan Angola al een strijdersmentaliteit, maar sinds mijn terugkeer is die alleen maar sterker geworden.’

Lees het volledige interview met Tonny Vilhena in het nieuwe Feyenoord Magazine. Ook vijf keer per seizoen Feyenoord magazine ontvangen? Sluit je dan aan bij Het Legioen via www.hetlegioen.nl.

[dumpitem=18136]