Yassin Ayoub legt zijn ziel bloot in Feyenoord Magazine

Yassin Ayoub denkt veel na over het leven, vertelt de deze zomer van FC Utrecht overgekomen middenvelder in een monoloog in het geheel vernieuwde Feyenoord Magazine. ‘Eigenlijk komt het erop neer dat ik binnen het veld probeer te doen wat goed is voor het team en buiten het veld wat goed is voor de maatschappij.’

‘Weet je voor wie ik ongelooflijk veel respect heb? Mijn vader. Hij is uit een heel moeilijke situatie gekomen... Mijn vader was al heel vroeg wees. Zijn moeder overleed kort na zijn geboorte en zijn vader toen hij pas vijf jaar was. M’n vader is opgevoed door zijn tante, die niet altijd even lief voor hem was. Al op zevenjarige leeftijd moest hij werken en het geld dat hij verdiende moest hij inleveren. Op zijn tiende was hij dat leven beu en is hij weggelopen. Hij sliep onder bruggen, soms in dozen, maar heeft zich in zijn eentje opgewerkt in de maatschappij, heeft werk gevonden in Europa en heeft het uiteindelijk ver geschopt.’

‘Mijn vader trouwde al op zijn negentiende met mijn moeder en samen hebben ze acht kinderen gekregen. Ik heb vijf broers en twee zussen; ik ben de jongste. We hadden het niet altijd even breed, maar we kwamen niks tekort. Dat mijn vader ons heeft grootgebracht en ons heeft kunnen onderhouden, ja, daar bewonder ik hem om. Hij heeft zelf nooit de liefde van ouders gekend, hè. Er was niemand die naar hem omkeek toen hij wees was.’

‘Ik lijk in een bepaald opzicht wel op hem. Mijn vader kan zijn emoties niet tonen en dat kan ik ook niet. Ik ben altijd blij. Als ik verdrietig ben, kan ik dat niet laten zien, zelfs niet aan mijn vrouw of kinderen. Dat heb ik echt van mijn vader. Ik lach álles weg. Ik weet ook niet waarom… Dat zit in me. Soms blijf ik daardoor met dingen zitten, maar ik zeg altijd: “Alles gaat voorbij en tijd heelt alle wonden”. Eén van de dingen die mijn vader niet kan, maar ik wel, is zeggen dat ik van iemand houd. Dat heb ik dan weer van mijn moeder meegekregen.’

‘Eigenlijk komt het erop neer dat ik binnen het veld probeer te doen wat goed is voor het team en buiten het veld wat goed is voor de maatschappij. Ook buiten het veld geldt dat iedereen een mening over je heeft, nog voordat-ie je gesproken heeft. “Wat een gek baardje”, zullen veel mensen vast denken als ze mij voor het eerst zien. Gelijk heeft zo iemand dan een mening over je, op basis van vooroordelen. Begrijp me goed: vooroordelen heb ik ook, maar persoonlijk veroordeel ik nooit voordat ik iemand gesproken heb en heb leren kennen.’