El Ahmadi: "Toen realiseerde ik wel dat je nooit moet opgeven"

Met vier prijzen en 266 wedstrijden voor Feyenoord zal Karim El Ahmadi altijd geliefd blijven in Rotterdam. De altijd hardwerkende middenvelder nam met Marokko vier keer deel aan de Afrika Cup en speelde in totaal 53 wedstrijden voor het Afrikaanse land. Het perfecte moment om in gesprek te gaan over zijn ervaringen op het eindtoernooi, maar vooral komt zijn periode bij de Rotterdammers ter sprake.

"Ik kijk niet heel veel terug, maar als je het doet dan ga je wel echt terug naar die tijd", begint El Ahmadi als hij in het programma Tussen De Palen een aantal oude foto's van zichzelf te zien krijgt. "Nu je af en toe interviews hebt dan krijg je het vaker te zien en dan is het leuk om terug te zien." Voetbal betekent nog altijd heel veel voor de oud-Feyenoorder en dat is ook te zien als hij regelmatig bij diverse zenders plaatsneemt als analist. "Het betekent echt alles voor me, het was boodschappen doen voor mijn moeder met de bal, slapen met de bal en huilen op vrijdagavond als je zaterdag moest spelen en het heel hard regende, waardoor het mogelijk niet door kon gaan."

"Ik was wel echt een pingelaar vroeger en wilde alles alleen doen. Alleen ik heb wel door de jaren heen echt geleerd dat het een teamsport is", aldus de oud-middenvelder die schetst hoe hij is begonnen op de voetbalpleintjes in Enschede. Het scoren van een doelpunt was altijd een mooi moment voor El Ahmadi en hij begon zodoende ook als linksbuiten bij de amateurs van UDI Enschede. Lachend vertelt hij dat het scoren van doelpunten later in zijn carrière wel minder werd. "Toen kwam ik bij het KNVB-districtenteam en werd ik al heel snel naar het middenveld gehaald. Vanaf de C'tjes speelde ik alles op het middenveld. Ik had nog het geluk dat je toen die tijd een extra jaar in de C mocht blijven, want ik was echt een twijfelgeval door mijn lengte. Het derde jaar dat ik mocht blijven begon ik te groeien en kwam het talent wel naar boven."

Grote voorbeeld
Ook het pingelen liet hij op een bepaald moment in zijn carrière achterwegen. Waar hij eerst altijd keek naar de Braziliaanse Ronaldo, werd Zidane later zijn grote voorbeeld. Als El Ahmadi misschien wel één van de mooiste momenten uit de carrière van de Franse middenvelder te zien krijgt, namelijk zijn doelpunt in de Champions League-finale tegen Bayern Leverkusen, weet de oud-Feyenoorder weer waarom dat zijn grote voorbeeld is. "Echt weergaloos. Hij was misschien wel de enige speler die dat destijds kon doen. Wat ik zo mooi vind aan hem, is hoe hij nu ook als trainer in de media komt. Hij is echt een goed mens. Dit soort posities en spelers zijn ook uitgestorven in de voetballerij, daardoor kijk je er nu met nog meer plezier naar."

Met een beetje fantasie heeft El Ahmadi in zijn tijd ook een vergelijkbaar doelpunt gemaakt, namelijk die tegen Roda JC. In alle jaren bij de Rotterdammers scoorde hij 'slechts' twintig doelpunten, waarvan vijf in het kampioensjaar. "Deze was heel goed geraakt, maar ik denk als Zidane het probeert hij hem wel vaker scoort, ik zou hem honderd keer over schieten. Dit jaar viel alles samen, volgens mij scoorde ik nog nooit meer dan vijf doelpunten in een seizoen. Dit waren hele mooie tijden."

Mindere momenten
In zijn twee periodes bij Feyenoord heeft El Ahmadi veel verschillende dingen gezien. "Ik heb eigenlijk alles meegemaakt, toen het heel slecht ging met Feyenoord en ook de goede tijden. Dat waren pijnlijke momenten waarbij je soms in de bus teruggaat en denkt 'wil ik hier nog wel zijn?', maar als je terugkijkt naar wat je voor elkaar hebt gekregen is dat je de jeugd moet zeggen dat ze moeten blijven geloven. Ik wilde dat ik de mentaliteit van mijn 27ste had op mijn twintigste. Toen ik naar Feyenoord ging, was ik mentaal gewoon niet sterk genoeg."

Dat de mentale stap zo groot was voor El Ahmadi had onder andere te maken met het verschil tussen Enschede in Rotterdam. Zelfs die binnenlandse stap is al een groot verschil voor voetballers, dus dat geeft nog meer aan hoe de overstap voor buitenlandse voetballers moet zijn. "Ik woonde ook thuis en ging voor het eerst alleen wonen. En ik kon ook best moeilijk omgaan met de kritiek die ik eigenlijk kreeg. Toen ik een jongetje van 21 was en ik las dat ik een miskoop was, kon ik daar moeilijk mee omgaan. Ik wilde het heel graag goed doen maar het werkte gewoon niet. Toen ben ik verhuurd naar Dubai, achteraf is dat geen goede keuze geweest."

Hoogtepunt uit zijn leven
14 mei 2017, de dag dat alle mindere momenten uit El Ahmadi zijn carrière bij Feyenoord in één klap vergeten konden worden. Voor het eerst in achttien jaar werd de landstitel naar Rotterdam gehaald en daar heeft de middenvelder een groot aandeel in gehad. Bij het zien van de onvergetelijke beelden krijgt El Ahmadi een trots gevoel. "Het was wel de perfecte dag. Ik kan me nog herinneren dat we een paar dagen vrij waren om ons hoofd leeg te maken. We wilden echt niet meer in Rotterdam zijn na die wedstrijd tegen Excelsior. Wij als team hebben niet echt angst gevoeld, maar we dachten dat we het al binnen hadden. Dat hebben we verkeerd gedaan. Het hielp ook niet echt dat er elke dag kinderen bij de training stonden die constant riepen dat we kampioen waren."

"Excelsior leek wel op Barcelona voor ons die wedstrijd", vervolgt El Ahmadi nu bijna zeven jaar later met (gelukkig) een glimlach. "Het was wel de zwaarste dag die ik als voetballer heb meegemaakt. Toen we aankwamen in De Kuip had ik wel veel spanning, maar met het publiek dacht ik wel dat het nooit meer mis kon gaan. Het helpt dan wel mee dat zo’n iemand uitglijdt bij een inworp." De ontlading die hij toen voelde is onbeschrijfelijk. "Het was niet normaal, ik heb mensen zien huilen en het was echt ongelofelijk. Bij mij gingen al die moeilijke tijden naar boven en toen realiseerde ik wel dat je nooit moet opgeven."