Boskamp blikt terug: ''Ik was woedend, toen heb ik gezegd: nu moet ik weg''

De liefde van Jan Boskamp voor Feyenoord is algemeen bekend. De analist maakt er geen geheim van groot supporter te zijn van de Rotterdamse club. Tijdens zijn periode als voetballer verliep de relatie niet altijd even soepel. Boskamp kijkt met dubbele gevoelens terug naar de winst van de UEFA Cup in 1974.

''Voor mezelf was '73-'74 een fantastisch seizoen, totdat de laatste twee maanden opeens alles naar de klote ging'', begint Boskamp in zijn column in het nieuwe Feyenoord Magazine. ''Dat begon voorafgaand aan onze wedstrijd tegen VfB Stuttgart in de halve finale. Ik liep toen samen met Wimpie Jansen en Dick Schneider achter onze trainer Wiel Coerver toen ik hem opeens hoorde zeggen: 'Die Boskamp is toch niet goed...' Ik wist niet wat ik hoorde.''

''Vanaf dat moment heb ik geen wedstrijd meer gespeeld, alleen als invaller. Ik was woedend, toen heb ik gezegd: nu moet ik weg. Vanaf dat moment ging ik ook anders denken over mijn tijd bij Feyenoord. Ik kwam tot de conclusie dat ik na '69-'70 toen ik was verhuurd aan Holland Sport, eigenlijk niet meer had moeten terugkeren. Ik was te veel supporter. Bovendien kreeg ik in die tijd andere verantwoordelijkheden, want ik ging trouwen. Toen wilde ik alleen maar voetballen en premies verdienen.''

''Tot die tijd interesseerde dat me niet, het enige wat telde voor mij, was dat ik onderdeel van Feyenoord wilde zijn. Pas in België ging ik beseffen dat ik echt veel geld kon verdienen. De laatste maanden bij Feyenoord liep ik echt met de pest in mijn lijf. Dat overschaduwde voor mij zelfs die UEFA Cup. Ik weet nog dat in de return van de finale tegen Tottenham Hotspur - ik mocht een kwartier voor tijd invallen - de bal klaarlegde voor Peter Ressel, die de 2-0 maakte, en ik reageerde niet eens. Het deed me gewoon niets.''

Boskamp vertrok na dat seizoen bij Feyenoord naar Racing Club Brussel. ''Achteraf gezien was 1974 natuurlijk een fantastisch jaar, met de landstitel en de UEFA Cup. Maar als je niet speelt op het moment dat de prijzen worden uitgereikt, dan doet het je niets. Het gekke is wel dat ik het seizoen erop in de eerste zes maanden elke twee weken vanuit België ben teruggekomen naar De Kuip. Dan zat ik op de tribune naar mijn oude ploeggenoten te kijken. Als supporter, want ik kon Feyenoord toch niet missen.''