'De beste Feyenoord-spits ooit' vandaag 72 jaar geworden

Ove Kindvall werd op 16 mei 1943 geboren in Norrköping, Zweden. Hij begon zijn loopbaan als voetballer bij het Zweedse IFK Norrköping. Al vrij snel was het duidelijk dat de midvoor meer talent had dan zijn vader, die bij de plaatselijke IFK nooit verder kwam dan het tweede elftal.

De jeugdige Kindvall speelde echter al op zeer jonge leeftijd in het eerste elftal. De spits speelde in zijn geboorteland samen met Harry Bild, een andere Zweedse aanvaller die eind 1965 naar De Kuip werd gehaald. Bild deed het naar behoren bij de Rotterdamse topclub, waarna Kindvall een jaar later werd getransfereerd naar de havenstad.

In zijn eerste jaar, het seizoen 1966/1967, begon Kindvall zeer moeizaam aan zijn avontuur in Nederland. Hij liet weten dat hij moest wennen aan onder meer het team, het systeem en vooral het weer. Na een aantal mindere wedstrijden te hebben gespeeld, werd hij door toenmalig trainer Willy Kment naar de bank verwezen. Het was een fikse tegenvaller voor de Zweed en hij werd door sommige mensen al betiteld als miskoop. Ondanks het feit dat er weinig mensen overtuigd waren van de kwaliteiten van de Zweed, wist hij wel 22 doelpunten achter zijn naam te schrijven in slechts 23 wedstrijden. Het waren cijfers waar vele spitsen jaloers op zouden zijn, maar ondanks zijn productiviteit, werd er nog steeds aan hem getwijfeld. In de zomer van 1967 vertrok Bild uit De Kuip. Er kwam een positie vrij in de Rotterdamse aanval, wat een nieuwe kans betekende voor Kindvall.

Na de stroeve start in Nederland, begon de familie Kindvall zich steeds meer op hun gemak te voelen. Het gezin kreeg de Nederlandse taal meer en meer onder de knie en ook werd er steeds meer Nederlands eten gemaakt, wat Kindvall naar eigen zeggen goed verrassend beviel. Binnen het veld was het duidelijk waar te nemen dat Ove Kindvall steeds beter in zijn vel zat. De aanvaller, die vooral bekend stond vanwege zijn shot, snelheid en scorende vermogen, snoerde in zijn tweede seizoen de critici overtuigend de mond. Zijn tweede seizoen in Rotterdam was uniek, hij wist in 32 wedstrijden maar liefst 28 keer het net te vinden. Kindvall liet in zijn derde seizoen zien dat het helemaal niet zo uniek was als iedereen dacht, maar dat de Rotterdammers in zijn persoon een spits van groot formaat onder contract hadden staan. Het seizoen 1968/1969 werd een seizoen om als Feyenoorder niet snel te vergeten. De Rotterdammers werden kampioen van Nederland, wonnen de nationale beker en hadden met Kindvall een spits in huis die in 33 wedstrijden maar liefst dertig treffers voor zijn rekening nam.

In de zomer van 1969 leek het zo te zijn dat Kindvall alle denkbare prijzen met Feyenoord had binnengehaald. Het was in die tijd namelijk ondenkbaar dat een Nederlandse club een Europese prijs wist binnen te halen. Het ondenkbare bleek echter toch realiteit te worden. Het seizoen 1969/1970 staat in de geschiedenisboeken als het seizoen waarin Feyenoord als eerste Nederlandse club de Europa Cup 1 wist binnen te halen. Na een aantal grootmachten uit te hebben geschakeld, mochten de Rotterdammers zich onder leiding van trainer Ernst Happel gaan opmaken voor de finale, die in Italië gespeeld zou worden. In de confrontatie met Celtic ging het lange tijd gelijk op, maar in de verlenging liet Kindvall zijn grote klasse zien. De aanvaller promoveerde een lange bal van aanvoerder Rinus Israel tot doelpunt, ondanks het feit dat de bal onderweg door één van de Schotten met de handen werd aangeraakt, maar het was voordeel, waardoor het volksfeest los kon barsten.

Het daaropvolgende seizoen zou het laatste seizoen worden van Kindvall in Rotterdamse dienst. Het was voor de midvoor niet zijn beste seizoen in De Kuip. De Zweed had weinig rust gehad tussen de twee seizoenen in verband met het wereld kampioenschap van 1970 dat gespeeld werd in Mexico. Uiteindelijk wist hij in zijn laatste seizoen nog wel topscorer van Nederland te worden en mede daardoor Het Legioen wederom een prijs bezorgen, de nationale titel. Kindvall zou de laatste Feyenoord-spits zijn die in een ‘minder’ seizoen nog wel topscorer werd van de competitie, het was kenmerkend voor de kwaliteit van Kindvall. Een slordige halfjaar later stond bij Feyenoord Lex Schoenmaker in de spits en was Kindvall een spits om heimwee naar te krijgen.

De Zweedse aanvaller gaf zelf ook toe de Stadionclub nog best wel te missen: ´Ik heb nu een uitstekende baan op de verkoopafdeling van een grote Zweedse papierfabriek, ik zit hier erg goed. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik soms toch wel een beetje heimwee heb naar Feyenoord, vooral het publiek mis ik soms heel erg. Ik krijg nog steeds tientallen brieven van Feyenoord-supporters. Ik heb zelfs cadeautjes ontvangen. Dat doet me heel veel, misschien wel meer dan de beste kritiek die ik ooit in de pers heb gehad. Ik heb dus meer vrienden achtergelaten dan ik ooit gedacht had. Ik ben nu ook pas gaan beseffen hoe gezellig Nederlanders zijn. Ze gaan veel meer uit dan Zweden, gaan veel meer bij elkaar op visite. Maar dat weegt niet op tegen de toekomst van mijn gezin. Bovendien heeft Feyenoord Lex Schoenmaker voor mijn positie aangetrokken. Ik heb begrepen dat hij nog niet helemaal heeft kunnen overtuigen, maar bij ADO vond ik hem zó goed, dat hij ongetwijfeld zal slagen. Feyenoord zal hem alleen een jaar de tijd moeten geven om te acclimatiseren.´

Na zijn fantastische avontuur keerde Kindvall terug naar Zweden. In zijn thuisland ging hij spelen IFK Norrköping. De spits zou, zo bleek later, nooit meer zoveel succes boeken als hij bij Feyenoord heeft gedaan. De aanvaller zou drie seizoen blijven spelen voor de plaatselijke FC, waarna hij in 1974 vertrok naar IFK Göteborg, waar hij zijn prachtige carriere als voetballer afsloot. Zijn laatste grote Europese toernooi was het WK van 1974, dat gespeeld werd in het toenmalige West-Duitsland. Uiteindelijk speelde Kindvall 43 wedstrijden voor het nationale team van Zweden. In de ruim veertig interlands, wist de spits zestien maal doel te treffen.

Een slordige dertig jaar na het vertrek van Kindvall zijn er maar weinig spitsen geweest die ook maar iets in de buurt konden komen van de prestaties van de Zweed. De eerste aanvallers na het vertrek werden stuk voor stuk vergeleken met Kindvall, maar een aantal seizoenen later was het duidelijk dat Het Legioen daarmee kon stoppen, er waren geen spitsen te vinden die de Zweed even op kwamen volgen.