''Feyenoord moest bezuinigen en ik moest de club verlaten''

De veelgeprezen jeugdopleiding van Feyenoord brengt ieder jaar verschillende talenten voort. Niet elke jeugdspeler weet echter een basisplaats in het eerste te bemachtigen en sommigen vervolgen hun carrière elders. FR12.nl gaat iedere dinsdag in gesprek met deze voetballers. Deze week: Jeffrey Schenk.

Jeffrey Schenk (foto, links) speelde van 1994 tot 2003 in de jeugdopleiding van Feyenoord. De linksback begon in de F-junioren bij de club uit Rotterdam, maar moest in 2003 vertrekken door bezuinigingen. In gesprek met FR12.nl kijkt Schenk terug op zijn tijd bij Feyenoord en spreekt hij over zijn teamgenoten van toen, zijn voetbalcarrière na Feyenoord én het oppakken van een maatschappelijke carrière.

In 1994 kwam Schenk als kleine jongen in de jeugdopleiding van Feyenoord terecht. "Ik was vijf jaar en zat nog niet op voetbal, omdat je pas vanaf zes jaar ergens ingeschreven mocht staan”, begint Schenk. "Mijn broer zat wel op voetbal, bij het toenmalige DOS ‘32, en zijn team had te weinig spelers in een wedstrijd tegen Excelsior. Ik mocht toen een wedstrijdje meedoen en John Metgod (toenmalig jeugdtrainer van Excelsior) en Maup Martens (scout van Feyenoord) stonden langs de lijn. Ze vroegen aan mijn moeder, die teamleidster was, wie ik was en een paar weken later viel er een brief op de mat."

"Ik was buiten aan het voetballen met mijn vrienden, zoals ik dat altijd deed. Toen mijn moeder de brief zag, moest ik binnenkomen waar ik geen zin in had. Ik was boos dat ik al naar binnen moest komen totdat mijn moeder de brief voorlas. Ik mocht negen weken meetrainen in de jeugdopleiding van Feyenoord en later mocht ik bij de club blijven."

Schenk kijkt met een goed gevoel terug op zijn tijd bij Feyenoord. "Als kleine jongen was ik altijd met voetbal bezig. Als je dan wordt gevraagd om naar Feyenoord te komen, is dat geweldig. Feyenoord is een club waar je tegenop kijkt, zeker als Rotterdammer. In de F’jes en de E’tjes speel je nog niet tegen andere profclubs, maar tegen clubs uit de regio. Later, vanaf de D-junioren, was dit wel het geval en speelden we mooie wedstrijden tegen Ajax en PSV."

Schenk neemt, als E-junior van Feyenoord, een beslissende penalty tijdens een toernooi in Duitsland.

Schenk speelde in de jeugd met verschillende voetballer die uiteindelijk zijn doorgebroken in het profvoetbal. "Vanaf de F1 speelde ik samen met Jordy Buijs (tegenwoordig actief bij sc Heerenveen, red.). Hij was als kleine jongens al een winnaar, had een grote mond en speelde met de borst vooruit. Op zo’n leeftijd ben je vaker bezig met plezier maken, maar bij Jordy zat die winnaarsmentaliteit er al vroeg in. Ik speelde toen ook samen met Daryl Janmaat (tegenwoordig actief bij Newcastle United, red.). Hij begon in de jeugd als spits, maar ging steeds verder naar achteren totdat hij op de rechtsback-positie kwam. Vanaf de E-junioren speelde ik samen met Erik Cummins (tegenwoordig actief bij Go Ahead Eagels, red.). Hij is nog steeds een erg goede vriend van mij en spreek hem nog wekelijks. Hij had altijd veel talent en het is mooi om te zien dat de jongens met wie ik als kleine jongen samenspeelde, zijn doorgebroken in het profvoetbal."

"Er zijn echter ook jongens, waaronder ikzelf, die het niet hebben gered. Soms kom ik deze jongens nog wel eens tegen in het amateurvoetbal. Janmaat, Cummins en Buijs waren niet dé grote talenten uit mijn tijd. Michel Poldervaart was dat in mijn lichting. Maar op een gegeven moment brak hij zijn kuit- en scheenbeen, waardoor zijn prestaties later minder werden, althans dat zeiden mensen binnen de club. Iedereen dacht dat hij het profvoetbal wel zou halen. Als uit een lichting vanaf de E-jeugd uiteindelijk drie jongens het redden, is dat een redelijke vangst."

Door bezuinigingen binnen de jeugd van Feyenoord moest Schenk in 2003 vertrekken. "Feyenoord moest bezuinigen en alleen de eerste teams, bijvoorbeeld de C1 en B1, bleven bestaan. De spelers waar Feyenoord een toekomst in zag mochten blijven en de rest moest weg. Ik moest ook weg, maar was reëel. De jongens in de teams boven mij, die op mijn positie speelden, waren beter. Tobias Waisapy (tegenwoordig actief bij Xerxes DZB, red.) en Mohammed Hammouti (tegenwoordig actief bij Kozakken Boys, red.) waren mijn concurrenten en zij mochten wel blijven. Uiteindelijk hebben zij het ook niet gehaald, maar dat is een koe in de kont kijken. Zij waren op dat moment gewoon beter, punt."

Het was voor de toen 15-jarige Schenk alsnog een klap dat hij moest vertrekken. "Ik speelde vanaf de F’jes bij de club en ik had altijd een speciale band met de club, ook voordat ik er ging voetballen. Ik ben van de club gaan houden en zeker als je er zelf speelt is dat geweldig. Het was een droom om voor Feyenoord uit te komen en mooie wedstrijden te spelen. Ik heb bij Feyenoord veel vriendschappen opgebouwd en trainde onder goede trainers. Ik zag het wel aankomen, maar als het eenmaal definitief is, doet het pijn."

Schenk (foto, derde van rechts) viert zijn benutte penalty met teamgenoten Erik Cummins (foto, tweede van rechts) en Jordy Buijs (foto, uiterst rechts)

Na zijn tijd in de jeugd van Feyenoord vertrok Schenk naar ADO Den Haag. "Ik begon bij ADO Den Haag in de B2 en het verschil met Feyenoord was groot. Bij Feyenoord waren de voetballers een stapje verder in de techniek, de passing was sneller en het balletje ging sneller rond, de basistechniek was beter. Bij ADO Den Haag was het negentig minuten gaan en was het spel meer gericht op kracht. Ik speelde opnieuw samen met Daryl Janmaat en als je kijkt naar zijn spel, is het goed voor hem geweest om naar ADO te gaan."

Na vier seizoenen in het shirt van ADO Den Haag vertrok Schenk naar Sparta Rotterdam. "Ik had het naar mijn zin bij ADO en zowel de club als het tweede elftal speelden Eredivisie. Maar als je niet in de basis stond in het tweede elftal, moest je spelen bij de amateur-tak van de club. Ik wilde de Eredivisie halen en de club beschikte over grote selecties. Ik was vierde in de rij van linksback en de kans bestond daardoor dat ik bij de amateurs mijn wedstrijden moest spelen. Ik vond het niet erg om daar af en toe te spelen, maar ik trainde niet iedere dag om elke week bij de amateurs te spelen. Ik kwam toen in contact met Sparta, die over kleinere selecties beschikte waardoor ik een grote kans op het eerste elftal zou hebben. ADO Den Haag dacht dat ik voor het geld zou kiezen, maar bij Sparta verdiende ik aanzienlijk minder. Ik koos op dat moment voor Sparta, vanwege het sportieve aspect."

"Ik begon bij Sparta in het tweede elftal en in de voorbereiding mocht ik meetrainen met het eerste elftal onder trainer Gert Aandewiel. Ik merkte dat ik dichter tegen het eerste elftal aanzat in vergelijking met ADO Den Haag, totdat Aandewiel werd ontslagen. Foeke Booy kwam toen op zijn plek en sindsdien heb ik zelden nog meegetraind met het eerste elftal. Ik mocht aan het eind van het seizoen een paar oefenwedstrijden meespelen in het eerst elftal en het ging goed. Ik kreeg een contract aangeboden voor één seizoen met een optie voor nog een seizoen. In februari van mijn eerste contractjaar scheurde ik mijn enkelband en brak ik mijn scheenbeen. Het was toen einde verhaal en de club lichtte mijn optie niet. Ik speelde in het tweede elftal met Nick Viergever en hij ging als linksback naar het eerste elftal. Hij deed het goed en ik moest in de spiegel kijken en beseffen dat hij beter was dan ik."

"Ik kon mezelf, door mijn blessure, niet in de kijker spelen van andere clubs. Ik koos toen voor mijn maatschappelijke carrière en ging een Hbo-opleiding volgen. Mijn leven stond sinds ik een kleine jongen was in het teken van voetbal. Ik droomde er van om bij Feyenoord te spelen, een contract te tekenen bij een profclub en vervolgens in de Eredivisie te spelen. Het is hard dat het niet gelukt is, maar ik kan in de spiegel kijken en zeggen: ‚Jammer Jeffrey, maar de anderen waren beter’, zo eerlijk moet je zijn. Ik heb er daarentegen alles aan gedaan om beter te worden dan mijn concurrenten, maar dat deden zij ook."

Schenk, als speler van Jong Sparta, in duel met Roy Beerens, toenmalig speler van Jong sc Heerenveen.

Het was voor Schenk een grote omschakeling om terug te keren in het leven van een 'normale' student. "Als voetballer ging ik ‘s ochtends trainen en ging ik in de middag leuke dingen doen met mijn teamgenoten. Het was een luxe leven en als je dan opeens in het studentenleven terecht komt, is dat wennen. Ik was niet gewend aan een wereld van roken en drinken, maar ondanks dat ging de studie voortvarend. Ik heb hem uiteindelijk afgerond en daar heeft de winnaarsmentaliteit van Feyenoord mij goed mee geholpen."

Schenk kwam via Capelle en Vitesse Delft terecht bij VV Spijkenisse. "Het is een bijzondere club waar iedereen voor de club leeft. Bij Sparta leerde ik een verzorger kennen die ook bij Spijkenisse werkte. Toen ik een aanbod van Spijkenisse kreeg, moest ik terugdenken aan zijn verhalen over de club en besloot ik in te gaan op het aanbod. Vorig jaar zijn we kampioen geworden en gepromoveerd naar de Hoofdklasse en iedereen in en rondom de club vond het geweldig. Veel mensen hebben alles voor de club over en dat is mooi om te zien."

Ondanks dat Schenk het niet heeft gered tot het profvoetbal, kijkt hij met een trots gevoel naar Buijs, Janmaat en Cummins, zijn oude ploeggenoten van Feyenoord. "Ik heb vanaf de F’jes met hen gespeeld en ik volg ze nog steeds. Met Jordy Buijs heb ik geen contact meer, maar toen ik zag dat hij een zware blessure had opgelopen, doet dat wel iets met je. Daryl speelt momenteel in Engeland en die spreek ik ook niet meer, wel toen hij nog bij Feyenoord speelde. Erik Cummins is een goede vriend van mij en ik volg hem op de voet. Hij doet er veel voor en heeft soms tegenslagen, maar dan probeer ik hem er mee te helpen. Het is mooi om te zien dat het hen allemaal wel gelukt is om een profvoetballer te worden."